Alexis (31) uit Argentinië
“Ondanks alle tegenslagen zijn er nog steeds heel veel mogelijkheden.”
Negen jaar geleden reist Mandy uit Limburg af naar Argentinië om daar Spaans te gaan leren. Ze ontmoet de Argentijnse Alexis en ze worden verliefd. Ze trekken veel met elkaar op en spreken alleen in het Spaans met elkaar. De liefde blijkt sterk en ze zoeken manieren om veel bij elkaar te kunnen zijn. Ze wonen eerst een jaar samen in Buenos Aires en inmiddels woont Alexis nu 5 jaar in Nederland. Naast de Spaanse taal wordt er thuis ook veel Nederlands gesproken.
In Argentinië heeft Alexis gestudeerd voor makelaar. In Nederland gaat hij op zoek naar werk. Alexis is groot en sterk waardoor fysiek werk makkelijk voor hem is. Uiteindelijk komt hij bij een bedrijf terecht waar hij zich thuis voelt. En dat is wederzijds. Het gaat goed en Alexis krijgt een nieuwe functie binnen het bedrijf. Tevens meldt hij zich aan bij Kusters Scholing & Training om zijn Nederlandse taal te gaan verbeteren. Na het intakegesprek schrijft hij zich in.
Maar dan slaat het noodlot toe. Alexis krijgt een ongeluk en belandt in het ziekenhuis. Het ziet er niet goed uit. Zijn rechterbeen moet worden geamputeerd en er volgen verschillende operaties. Na 6 maanden in het ziekenhuis start zijn revalidatietraject. Mandy: “Toen Wouter hem belde dat hij kon starten met de Nederlandse lessen, lag hij net in het ziekenhuis. Ik weet nog dat hij toen uitsprak dat hij de hoop had om een jaar later alsnog te kunnen beginnen. En achteraf gezien had hij gewoon gelijk!”
Mandy en Alexis blikken samen terug op deze periode. Het is een heftige tijd. Alles staat in het teken van het revalideren in de Sint Maartenskliniek. Alexis merkt aan zichzelf dat hij is veranderd. Zijn wereldje is door het ongeluk en de intensieve revalidatie heel klein geworden. Hij is gesloten en maakt weinig contact met mensen.
Een jaar na het ongeluk neemt hij weer contact op met Kusters Scholing & Training. Hij wil aan de lessen gaan beginnen. Het is een grote stap voor hem, maar hij weet dat hij dit moet doen. Het is belangrijk voor hem om beter met zijn therapeuten te kunnen communiceren. Daarnaast is het voor hem van belang dat hij nieuwe mensen leert kennen. Om stap voor stap zijn wereld weer groter te maken.
Alexis: “Ik vond het erg spannend maar ik kwam terecht in een hele fijne klas. Ik heb mijn verhaal verteld en iedereen had begrip voor mijn situatie. Die openheid vond ik heel prettig. Ik ben blij dat ik meteen weer ben gestart met de lessen wanneer het kon. Het heeft mij zoveel meer vertrouwen gegeven om in gesprek te gaan met mensen.”
Voor Alexis mist er nu nog één stukje van de puzzel. Werk. Op dit moment is hij zich aan het oriënteren op de arbeidsmarkt. Fysiek werk gaat niet meer. Wat hij het liefst zou willen? Een baan waarin hij de Nederlandse en Spaanse taal kan combineren. Iets in de richting van communicatie en verkoop. Hij glundert wanneer hij dit zegt. Ja dat is zijn droom.
Het was een lange weg, maar inmiddels komt er weer van alles in beweging. Letterlijk ook. Sinds kort speelt Alexis in het Nederlandse Herenteam Zitvolley. Een tijdje geleden mocht hij meetrainen met dit team. De coach was direct enthousiast en sindsdien is hij speler van het Oranje Team.
Alexis: “Ik heb in Argentinië ook gevolleyd. Niet professioneel hoor, maar gewoon voor de lol. Zittend spelen is wel heel anders en echt wennen. Maar ik vind het superleuk! Ja ondanks alle tegenslagen zijn er nog steeds heel veel mogelijkheden.”
